Ons verhaal
Ik geloof in politiek dichtbij de mensen. Daarom ga ik als minister uitvoerig in gesprek met mensen waarbij geen enkel onderwerp taboe is. De leidraad tijdens deze gesprekken is steeds:
“Zeg alles, maar wees deel van de oplossing.”
Ons land staat voor grote uitdagingen om onze welvaart en ons welzijn ook in de toekomst te kunnen garanderen. De betaalbaarheid van onze pensioenen en onze zorg staat onder druk.
We zijn het aan de toekomstige generaties verplicht om hen zekerheid te bieden op deze uitdaging door duurzame oplossingen te formuleren. Het is onze gezamenlijke opdracht om er nú voor te zorgen dat het ook in de toekomst goed wonen, werken en leven is in Vlaanderen.
Binnen mijn bevoegdheden als minister heb ik vanuit onze talrijke ontmoetingen vier concrete ambities geformuleerd die een deel van het antwoord zijn. Vier ambities waar ik samen met jou graag mijn schouders onder zet.
Ik noem het ‘ons verhaal’.
“Het is toch niet meer wat het geweest is hé?”
“Alles verandert. Maar is dat allemaal wel nodig? Er worden nu zelfs oplossingen gezocht voor problemen die wij helemaal niet hebben. Het is groeien om te groeien, terwijl gewoon ook al goed genoeg is.”
Herkenbaar gevoel, niet? Ik wil het anders doen. Enkel maar schaalvergroting gaat onze samenleving niet beter maken. Groeien is nodig, maar kleinschaligheid en verbinding tussen mensen minstens evenveel. Daarom moeten we bruisende buurten en levendige handelskernen steunen. Hoe?
Houd dorpen en kernen gezellig en bereikbaar, op een duurzame manier.
Het belang van gezond en lokaal geproduceerd voedsel promoten.
Zorg er voor dat mensen kunnen shoppen, eten én drinken, wonen én werken in de dorpskern.
“Wie kan dat allemaal nog betalen man?”
“Het leven is zo duur geworden. Mijn basisbehoeften zoals energie en voeding zijn nog nooit zo kostbaar geweest. Ik houd m’n hart vast voor de toekomst.”
Herkenbaar gevoel, niet? De energiecrisis van het voorbije jaar vindt nu haar weg naar de winkelmand. We beseffen weer wat voedsel en energie kosten.
Laat ons samen nadenken over de energie die we verbruiken én het voedsel dat we willen eten. Ik werk graag mee aan een samenleving waarin we minder afhankelijk zijn van het buitenland.
De uitdagingen van vandaag, en dan verwijs ik zeker naar de oorlog in Oekraïne, de mislukte oogsten in Spanje en Italië omwille van klimaatverandering en de aanhoudende energiecrisis, doen ons immers meer dan ooit inzien dat we zelf aan het stuur moeten zitten! En wel op deze manier:
Een faire prijs voor voedsel en energie is van groot belang.
Het belang van gezond en lokaal geproduceerd voedsel promoten.
Bedrijven en burgers ondersteunen in de omslag naar duurzame energie.
“Het zijn allemaal luieriken.”
“Ze weten héél goed dat niet gaan werken weinig impact heeft op alles wat je sowieso krijgt hier in Vlaanderen. Dus waarom zouden ze wel?”
Ook al eens gehoord? Ik hoor en lees dagelijks over profiteurs en hoe we hen zouden moeten straffen, maar zelden een duurzame oplossing over onze werkvloer.
Voor mij is het glashelder. We kennen een arbeidsmarkt met meer uitstromers dan instromers. Daardoor komt de betaalbaarheid van onze welvaart onder druk. Werken is geen straf, maar de beste sociale bescherming.
En dus moeten we mensen aan het werk krijgen. Hoe?
Nieuwe groepen aanmoedigen en faciliteren om aan het werk te gaan.
Beter opleiden. De werkvloer moet de grootste school van Vlaanderen worden.
Zorgen dat werken meer loont en werkbaar blijft.
“Regels, regels, regels.”
“Elke dag wordt m’n leven complexer en krijg ik van de overheid het gevoel dat ze alles wil regelen. Alsof wij burgers niks meer zelf kunnen.”
Ik wil het anders doen. Kijk, we zijn met veel. De ruimte wordt schaarser. En we moeten verduurzamen. Maar hoe doen we dit zonder verlies van onze levenskwaliteit? En wie doet wat?
Één ding is zeker. We zullen alvast samen slimmer moeten zijn in het benutten van onze kostbare ruimte!
Meer ruimte voor initiatief en minder regels.
Onze kostbare ruimte slimmer benutten.
Meer geloof in onze innovatie & ons onderzoek.